Alle stenen van de achterste schoorsteen hebben we in de oude kelder gestort.
Deze kelder hebben we ongeveer een jaar geleden geopend. In de vergane houten planken gang tussen de voorkamer en de dars, zat een luik.
Onder het luik stond een trappetje dat leidde naar een bedompte kelder. Er hing geen prettige geur, oud, vochtig en benauwd. Die geur hing er altijd al vertelde mijn moeder. Zij durfde vroeger nooit de kelder in want, daar zaten altijd hele dikke padden en vele spinnen. De kelder is erg laag en ik met mijn 1,65 meter kan er nog niet eens rechtop staan. Er waren planken langs de muur getimmerd met daarop weckpotten.
De sperziebonen die er nog in zitten zijn nog helder groen, en zien en nog als verse ingemaakte bonen uit. Toch moeten die bonen al minstens 50 jaar in die potten zitten. Het oppotten werd vroeger gedaan omdat ze nog geen koelingen hadden en dan het eten langer bewaard kon blijven. Ergens halverwege de jaren 75 hadden mijn opa en oma hun eerste vrieskist gekocht, omdat er een dood schaap was en deze konden ze dan beetje bij beetje opeten. Invriezen was ook een stuk makkelijker dan wecken. In de zomer was er altijd een overschot aan groente in de tuin , vooral aan sperziebonen en snijbonen. De groente werd gekookt en in weckpotten gedaan. Er werd een rubberen inmaakringen opgedaan en vervolgens een glazen deksel. Een ijzeren weckklem hield alles stevig op elkaar. Als laatste weden de weckpotten in water in een grote inmaakketel geplaatst om er voor te zorgen dat de weckpot vacuüm trok.
De potten zitten nog steeds stevig dicht en krijg je bijna niet open.
Boven de kelder was het opkamertje. Daar heeft mijn moeder vroeger van toen ze een baby tot een jong kind was geslapen.
Het behang zat nog op de houten muren, bijna elk jaar kwam er een nieuwe laag behang op dit diende mede als ‘’isolatie’’. Bij elke laag behang had mijn moeder wel herinneringen. Een van de laatste lagen was een geel behang met grote rode paddelstoelen met de traditionele witte stippen en kabouters met blauwe jasjes en rode puntmutsen dit werd toen speciaal voor mijn moeder opgehangen. Voor het raampje hangen nog de witte vitrage met een kantje. De kelder en het opkamertje hoeven na de vele gesprekken niet terug geplaatst te worden. Het kelderraampje en het opkamer raampje komen wel terug. Dit worden blinde raampjes maar hier wordt erg veel waarden aan gehecht door de commissies.
