De boerderij was vroeger van een zetbaas. Dit houdt in dat een boer de boerderij voor een jaar kon pachten. Elk jaar werd de boerderij verhuurd aan de hoogste bieder. In 1937 heeft Opa Cor zijn boerderij in Bergen moeten verlaten, omdat hier het vliegveld gebouwd werd. De familie Apeldoorn (opa Cor, zijn moeder en broer) kwamen uit een arme boeren familie en hadden geen geld om een andere woning te kopen. Een rijke oom Jan Apeldoorn, die loco burgermeester was, had de boerderij op de Kanaaldijk 11 voor de familie gekocht. Een stolp boerderij met 6 hectare eigen grond, en 6 hectare huur grond. Hier hielden ze koeien, varkens wat kippen en een paard. Ook hadden ze een grote moestuin en een boomgaard om deels zelfvoorzienend te kunnen leven. Mijn oma is in haar tiener jaren  bij de Familie Apeldoorn als huishoudelijke hulp gaan werken, zodat ze haar ouders kon helpen elke maand rond te komen. Op haar 22ste is ze met Opa Cor getrouwd en in gaan wonen bij de Familie Apeldoorn, omdat ze zwanger was van haar eerste kind. Hier leefde zij in een simpel boeren gezin.

In de jaren 60 was er flink in de boerderij verbouwd: een binnen toilet en douche, een keuken met warm water, twee kamers voor de kinderen.  De bedsteden die er toen nog waren, zijn er uit gehaald. Ook installeerde de familie twee gas kachels in huis. 
In 1970 is het land en de boerderij voor een habbekrats opgekocht door  de gemeente Alkmaar voor de aanleg van de N9, de bouw van het PEN dorp en andere algemene belangen. Met het verlies van hun land moesten de dieren die ze nog hadden weg. De boerderij waar ze in woonden mochten ze huren met het kleine stukje erf waar mijn oma en opa de moestuin hadden. Dertig jaar later in 2000 heeft de gemeente Alkmaar oma haar huis uit willen zetten, omdat ze andere plannen hadden met de boerderij, die in deze jaren flinke onderhoudsachterstand opgelopen had. Mijn oma, die bijna haar hele leven op deze plek gewoond had, dacht hier anders over. Ze zou absoluut haar huis niet verlaten. Er zijn vele gesprekken gevoerd om mijn oma om te praten, zodat ze het huis zou verlaten. Mijn oma was zeer standvastig en vastberaden en had benoemd de boerderij niet levend te zullen verlaten.  Naar aanleiding hiervan heeft mijn oma haar huis terug mogen kopen van de gemeente Alkmaar, wat op papier toen der tijd al een bouwval was. In het koopcontract wat was opgesteld, was beschreven dat de gemeente Alkmaar bij eventuele verkoop wel het recht op eerste koop zou behouden. Een paar jaar later heeft de Gemeente een monumenten stempel op de boerderij  geplaatst, wat de renovatie erg moeilijk maakt. In 2012 heeft gemeente Alkmaar de woonbestemming van mijn oma's huis gehaald zonder dat ze hiervan op de hoogte was. Na het overlijden van mijn oma in 2014 bleek dat er al enkele jaren geen woonbestemming meer op haar woning stond.

2014, 4 op 5 maart staat nog in mijn geheugen gekerfd. Dinsdagavond 4 maart was ik net als elke dinsdag bij mijn oma gaan koken en hadden we samen gegeten. Niet wetende dat dit de laatste keer was dat ik mijn oma gezien zou hebben zoals ik haar mijn hele leven had gekend. Woensdag 5 maart zat ik op school in de les van fysiologie toen ik gebeld werd door mijn broer. ''Oma is overvallen en ze ligt nu in het ziekenhuis''. Dat het goed mis was, had ik meteen door. Overstuur was ik naar huis gegaan en heb ik gebeld met het ziekenhuis of het waar was dat mijn oma opgenomen is. Helaas bevestigde de telefoniste dat mijn oma op de IC opgenomen was. Met mijn moeder heb ik twee uur in de wachtkamer gewacht voor we mijn oma konden zien. Bont en blauw geslagen lag mijn oma in coma. De onzekerheid waarin we zaten is onbeschrijfbaar. Zou ze nog bijkomen? Wat zou de staat zijn van haar hersenen? Kan ze ons horen als wij tegen haar praten? Na twee weken aan oma's bed gezeten te hebben, komt ze bij. Ze was veranderd van een zelfstandige vrouw naar een totaal afhankelijke, gehandicapte dame. Ze kon niet meer zelfstandig eten, zitten of praten. Ook herkende ze zichzelf en geen van ons meer. Na een lange lijdensweg is ze uiteindelijk rustig in haar slaap overleden. De twee verdachten zijn veroordeeld, de ene (Rick S. die alles gepland had) stond binnen korte tijd weer op straat. En zeven jaar later in 2021 zal ook Jeffrey A., de man die mijn oma haar hersens ingeslagen had weer op vrije voeten komen.